Volledigheid is hierbij zeker niet ons ultieme streefdoel wegens zo goed als onmogelijk. Ook hebben we ons in deze concertreeks niet beperkt tot composities die geschreven zijn in oorlogsomstandigheden (zoals bijvoorbeeld de tragische werken gecomponeerd in Theresienstadt wat als ‘modelkamp’ het artistiek/menselijk uithangbord was voor de nazi’s tijdens de jaren 1941-1945).
Vele, als entartet gebrandmerkte, componisten hebben (gelukkig maar!) nog lang geleefd na de wereldbrand maar in heel wat van hun oeuvre is de invloed van de zware psychologische terreur uitgeoefend door het nationaalsocialisme duidelijk merkbaar.
Dit alles hebben we proberen samenbrengen in een eclectische en zelfs vulgariserende programmatie waarbij heel wat aandacht wordt besteed aan de omkadering. Het leek me, als curator van deze concertreeks, een liefdevol gebaar om in deze polariserende tijden waarin het politieke klimaat heel snel religieuze, maatschappelijke en artistieke overtuigingen als onaangepast bestempelt, de “entartete componisten” die alleen maar wilden verbinden met hun muziek te eren door dit opzet. Ik draag dan ook graag dit festival op aan hen.
Piet Van Bockstal, curator